Różnorodność w jodze

Kiedy zaczynam zajęcia, zawsze patrzę na ludzi, którzy przychodzą na matę. Jedni siedzą, rozmawiając ze sobą, inni stoją z rękoma skrzyżowanymi na piersiach, jeszcze inni wbiegają z zadyszką w ostatniej chwili i wciskają się pomiędzy tych, którzy leżą już na matach i z paskami w rękach rozciągają tyły nóg. Nie ma dwóch takich samych osób, dwóch identycznych modeli zachowania. A jednak każda z tych osób przyszła tu na jogę. I tyle, ilu uczestników zajęć, tyle wersji jogi zadzieje się w tym samym czasie. 

Joga jest jedna, mówi mój nauczyciel, próbując mi uświadomić, jak różne dewiacje w stylach, powodują chaos w świecie jogi. Tymczasem wydaje mi się, że joga jest jak doświadczenie. Zdarzenie może być grupowe. Może być wręcz masowe. Jednak doświadczenie tego zdarzenia będzie zawsze indywidualne. Tak samo jest z jogą. I to nie tylko z jogą jako filozofią życia, ale też z tą częścią jogi, jaką jest praktyka na macie. Niezależnie od formy, od wykonania fizycznej asany, od budowy ciała, które tę asanę wykonuje – odczucia związane z praktyką będą zawsze różne. 

Z tych samych zajęć wyjdą zadowoleni i niezadowoleni, usatysfakcjonowani i sfrustrowani, ci z poczuciem ulgi i ci z poczuciem wzmożonej pracy. Ci którzy z jednych zajęć wyjdą szczęśliwsi, z innych wyjdą bardzo smutni.  Ci, którzy na jednych zajęciach poczuli odprężenie, na innych poczują napięcia. I dlatego jest spora szansa, że, jeśli nie udało ci się dotąd znaleźć zajęć jogi, które by ci się spodobały, prawdopodobnie nie szukałeś/aś wystarczająco wytrwale. Warto sprawdzić różne szkoły jogi, różnych nauczycieli i różne style. Jest ich tyle, że niemożliwością jest nie odnaleźć wśród nich czegoś dla siebie. 

Ostatnio pisałam o tradycyjnych stylach jogi uprawianej na matach. Dziś chciałabym Wam opowiedzieć o nieco nowocześniejszym wydaniu praktyki, która nie odbywa się na macie. Ba, nie odbywa się ona nawet na ziemi. 

Jeśli myślisz, że joga to powtarzalnie nudny stretching, możliwe, że akrojoga, aerial joga i sup joga sprawią, że zmienisz zdanie.

Akrojoga – współpraca i równowaga

Akrojoga to wyjątkowa forma jogi, która łączy w sobie elementy tradycyjnej jogi i akrobatyki. Praktykowana w parach, wymaga współpracy, zaufania i skupienia. Dla introwertyków i osób samotnych może być to wyzwanie, bo opiera się na bliskim kontakcie z inną osobą, jednak warto pamiętać, że wszystko odbywa się w duchu jogicznej uważności i szacunku i daje szansę na przełamanie własnych barier, przy jednoczesnej możliwości zbudowania nowych, trwałych i wartościowych relacji z ludźmi spotkanymi na zajęciach.

W akrojodze występują dwie role: „baza” i „lotka”. „Baza” zapewnia stabilność i wsparcie, podczas gdy „lotka” wykonuje różnorodne pozycje unosząc się nad ziemią. Choć na pierwszy rzut oka może to przypominać bardziej akrobatykę cyrkową niż jogę, fundamenty pozostają te same – oddech, koncentracja i wewnętrzna równowaga. Zamiast rywalizacji czy widowiskowości, akrojoga zachęca do odkrywania swoich granic, zarówno fizycznych, jak i emocjonalnych.

Dla osób, które na co dzień unikają dużych grup, ta forma może wydawać się trudna, ale oferuje jednocześnie szansę na nawiązanie głębszego kontaktu z drugą osobą i odkrycie, jak ważne jest zaufanie – zarówno do siebie, jak i do innych.

Aerial joga – swoboda w powietrzu

Aerial joga to kolejna współczesna adaptacja praktyki, znana także jako joga w hamaku lub air yoga. To praktyka wykonywana w specjalnych materiałowych chustach zawieszonych nad ziemią. Jest to idealna propozycja dla tych, którzy chcą połączyć jogę z lekkością latania. Choć na pierwszy rzut oka aerial joga może przypominać pokazy na trapezie cyrkowym, to jej cele są dokładnie takie same jak w tradycyjnej jodze – wzmocnienie ciała, wyciszenie umysłu i harmonia oddechu z ruchem.

Największym wyzwaniem w aerial jodze jest uczucie utraty kontroli, szczególnie podczas odwróconych pozycji, w których całe ciało zwisa z hamaka. Jednak to właśnie te momenty pomagają w nauce zaufania do własnego ciała i oddania się chwili. 

Ponadto, hamak działa jak wsparcie, które ułatwia wykonywanie bardziej zaawansowanych pozycji, jednocześnie eliminując obciążenie stawów. Jest to forma jogi, która łączy w sobie fizyczne wyzwania z poczuciem swobody, jakie daje ruch w przestrzeni.

Joga na SUPach – równowaga na wodzie

Joga na deskach SUP (stand-up paddleboard) to z kolei forma jogi wykonywana na wodzie, gdzie deska służy jako mata. Praktyka na wodzie zmusza do pełnej koncentracji, bo każdy najmniejszy ruch może zakłócić równowagę i doprowadzić do kąpieli. To wyzwanie fizyczne, które jednocześnie uczy pokory i uważności – nawet najprostsze pozycje mogą stać się wyjątkowo wymagające.

To zdecydowanie moja ulubiona praktyka. Dla osób, które potrzebują przestrzeni i spokoju, joga na SUPach może być doskonałym rozwiązaniem. Woda i natura uspokajają, a przebywanie na otwartej przestrzeni daje poczucie wolności. Ta praktyka pozwala na głęboką introspekcję i medytację w ruchu. Każde przesunięcie ciała, każdy oddech musi być przemyślany, co sprawia, że jogę na SUPach można traktować jako formę medytacji.

Największym wyzwaniem w tej formie jogi jest oczywiście utrzymanie równowagi. Jednak to, co z pozoru wydaje się trudne, z czasem staje się źródłem satysfakcji – każdy mały krok naprzód to świadome wzmocnienie ciała i umysłu.

Joga, a nie akrobatyka

Wszystkie te formy jogi – akrojoga, aerial joga i joga na SUPach – mogą wydawać się bardziej dynamiczne i zaskakujące niż tradycyjna praktyka na macie. Jednak to, co je łączy z klasyczną jogą, to skupienie na oddechu, uważność i intencja. Joga to nie tylko zestaw fizycznych ćwiczeń, ale praktyka łączenia ciała, umysłu i ducha.

Bez względu na to, czy znajdujesz się w powietrzu, czy na wodzie, każda z tych form jogi wymaga skupienia, koncentracji na oddechu i obecności w danej chwili. Dlatego niezależnie od jej dynamicznego charakteru, każda z tych praktyk jest głęboko zakorzeniona w tradycji jogi.

Ten sam oddech, ta sama uważność

Akrojoga, aerial joga i joga na SUPach to formy ruchu, które łączą w sobie tradycję jogi z nowoczesnymi wyzwaniami, pozwalając na odkrycie nowych sposobów na ruch i introspekcję. Każda z tych praktyk, choć różni się od tradycyjnej jogi na macie, jest równie wartościowa i pozwala na rozwój – zarówno fizyczny, jak i mentalny.